kara rihtim

bir zeki müren şiiri.

saçların günah koksa,
kirpiklerin ihanetten dökülse,
tırnaklarından yabancı ellerin soğuklugu süzülse,
rıhtımda bekleyenin benim..
yaşarken bahçen,
göçünce mezarın kalbimdir derdin.
içine gömmek için mi kıydın bana?
hiç gelmesen de bekleyeceğim..
güvertelerde uçuşan nice el var,
bana da bir siyah mendil sallayan olur bir gün yanlışlıkla.
seni saadet kuşlarının kanadı getirmişti,
leylek gagalarında yaban ülkelere göçesin diye mi?
ruhumun iklimine uysan ne olurdu?
ben değiştirirdim dünyamı..
ya da isteseydin,
dileseydin,
kutuplarda taze hurma toplardım ellerimle,
ekvator damlarından buzlar sarkıtırdım.
gitmek istedin..
ne gönlünün iklimi,
ne ruhundaki mevsimler..
hepsi bahane;
gitmek istedin!
bekleyeni olan rahat gider,
benim de bekleyenim olsaydı rahat giderdim..
nereye?
senin ülkene..
hiç dönmesen de bekleyeceğim!
güvertelerde uçuşan nice el var,
bir gün bana da bir siyah mendil sallayan olacak yanlışlıkla..
ben.. ben..
gözlerim beklemekten kör olmuş,
hasret şarkıları söyleyeceğim iskelelerde..