kalabalık içinde yalnız olmak

tamamen insanın elinde olan bir şeydir.bunu herkes ara sıra hissedebilir.bazen de insan yalnız kalmayı seçebilir.
ya depresyona girilmiştir ya da dışlanmışlık duygusu hissedilir;ama ne olursa olsun kalabalık içinde yalnız olmak zor olsa gerek..etraf insanlarla doludur;ama kişiye bomboş gelebilir..

(bkz: şebnem ferah)
(bkz: can kırıkları)

bir ortam icinde kimseyle konusmamaktır...

ayrıca; (bkz: dunyanın en yuzeysel insanı)

(bkz: toplu fotoğrafta vesikalık gibi çıkmak)

yalnızlık duygusu içinde iç gürültülerle aşırı kalabalık olmaktır.
hepimiz; kronik kalabalık içinde yalnızlarız.
bu duyguyu trajik bir ayrıcalıkmış gibi omuzlarına şal yapıp hüznün ve ironinin portresinde baş model olmayı seçenler, fırçanın ucundan sızan tek ruhun kendisi olacağı sanısında olanlar, tabloda kendini içinde yalnız bulunduğu kalabalığın dikkat çeken değil de alelade bir ferdi olarak gördüklerinde hazindir ki hayal kırıklığına uğrarlar.
buna pekala ben farklıyım sendromu denilebilir.
çünkü kalabalıklar içinde yalnız olan fert değil kalabalıkların ta kendisidir.

o kalabalık aslında hep tektir.teker teker artar teker teker azalır dagalır cunku.o artmanın icinde ,o artmıs cogalmısın icin de tek olana gelince ya ınandıgı seyde ya da yaptıklarından veya sadece kendisi oldugu icin yalnız kalandır.merak etmesın kendisi gibi olanlar sebebi ile oda kalabalıktır bu dunyada.ama daha onemlisi kalabalıgın icinde degil kafasındaki yalnızlıktır onemli olan.belki onu o dur o kalabalıgın icinde yalnız bırakan.

(bkz: birlikte ama yalnız)
(bkz: iki yabancı)

(bkz: kalabalıkta yalnızlık)

hayatı manik depresif tadında yaşamak..

eş/sevgili size esaslı bir kazık attığında hissettiğiniz durumdur. hayat akıp gidiyordur, durduğu yerde çakılı kalıp 1 tık ileri gidemeyen ise siz olursunuz.

çoğunluğa dahil olamadığını düşünen çoğunluğa; çoklu yalnızlığa dahil olmaktır.