izmit

ulaşım sorununu 100 yıl da geçse çözemeyecek şehir.

belediye otobüsleri öyle seyrek geçiyor ki halk otobüsü adı altındaki sıkış tepiş minibüslere binmek zorunda kalıyorsunuz . hadi inatla bekledin diyelim belediye otobüsünü, parayla binemiyorsun ille kentkartın olacak, kentkartın da var diyelim amk yerinde dolduracak bayi bulamıyorsun, bayiyi buldun diyelim diyor ki "kontör bitti bacım, sabah saatlerinde gelcen onun için", sabah saatlerinde o bulduğun bayiyi bulsan dahi kentkartı dolduracak kontörü olmuyor. mecbur tabii yine halk otobüsü.

halk otobüslerinin minibüs olması sorununu da açalım biraz:

halk otobüslerinin öyle belirli bir saatleri yok varış noktasına varmaları için . gayet minibüs şoförü edasında şoförleri, içeride şoförü tatmin edecek sayıda yolcu yoksa sağlıklı bir insanın koşarak geçebileceği hızda giderler yolda umursuzca. müzik falan açarlar kafalarına göre. durak dışıymış, durakmış gözetmeksizin her noktada yolcu alır ve indirirler. zaten boyutları da otobüs olacak boyutlarda değildir, bildiğin minibüs boyutudur. yine de önlerinde halk otobüsü yazar. fakat herkes bilir ki onlar minibüstür.

"izmit merkez kafasına göre herkes"

hem karadeniz e hem marmara ya kıyısı olduğunu harita üzerinde değil de gezerken görerek öğrendiğim zaman beni şaşırtan şehir.. kerpe deki kayalıklardan atlamayı göze almasam da serin sularında yıkandığım şehir.. gün batımını seyrederken bir daha böyle mutlu olabilecek miydim acaba diye düşündüğüm şehir..seviyorum ben bu şehri ya..

belediye başkanı nevzat doğan, kentte bisiklet kullanımını özendirmek için makam aracı yerine bisiklet kullanacakmış.

(bkz: süleyman demirel kültür merkezi)

istanbul’dan gunduz vakti giderken bir sikinti yok ama gece donu$u buyuk eziyet. yollar kapkaranlik, birbirini sollayan tirlar her yerde. uzerinize bir tirin cikmasi an meselesi. gece karanliginda istanbul’a dondugunuzde topragi opesiniz geliyor, oyle bir $ey.

(bkz: özel atafen koleji)

$ehirici yolcu ta$imaciliginda bir felaket. ya $oforler tum $ehri dola$tiriyor insana, ya da izmit’in yerle$im alaninin yuzolcumu istanbul’dan buyuk. bir yerden bir yere ula$tigim zaman dilimi icerisinde istanbul’da mecidiyekoy’den kartal’a cok rahat giderdim. bir de farkettim ki izmit belediyesine bagli araclarin 3. vitesleri yok, hepsi maksimum 2. viteste gidiyor. bu $ekilde de bir yerden bir ba$ka yere minimum 30 dakikada ula$iyorsunuz.

cok kotu.

(bkz: izmit otogari)

(bkz: izmit seyahat)

istanbul’dan ula$imi inanilmaz kolay ve konforlu olan il. ama $ehrin icerisinde eziyet ba$liyor i$te. taksileri de istanbulda ki gibi 200 metrede degil 100 metrede bir atiyor.

(bkz: çalışınca oluyor)

istanbul dan dönerken şarjı biten telefonunuzu şarj etmek için ideal bir şehirdir. önce pazar günü açık bir turkcell bulunur, sonra o turkcell e çabuk şarj eden aleti bulunuan türkcell sorulur, sora sora bağdat bulunur. çarşı merkezine gelinir.

eğlencelidir.

iznik ve mid kelimelerinden turetilmis sehir adidir.

kocaeli’nin merkez ilcesinin ismidir.

eskiden icinden tren yolu gecerdi, simdi o tren yolu yerine yuruyus yolu yapilmis cok guzel olmustur. koca cinarlarin altinda yurumek, simitinden yemek vazgecemeyecegim ve hicbirseye degisemeyecegim buyuk zevk.

turkiye ’ nin can damari olan sehir.

pismaniyesi ile unlu ilimiz.

deprem zamaninda 20 yil geriye dusmus fakat simdilerde eski formuna kavusmak, icinde yasadigim hayatimin gectigi guzide sehir.

aksamlari eski tren yoluna yapilmis yuruyus yolunda gezerken yol boyunca bi kac $oparin yol kenarlarinda durup ’abi sigara var mi’ , abi para var mi’ , ’abi mendil alsana al be abi hadi be abi’ diye turlu sorularla insanlari biktiran arada sirada ya$anilan olaylarin gercekle$tigi ilce.