ısrar

ısrar ve ısrarcılık tam manasıyla, dibe vurmuş bir adamın son çırpınışları gibidir. iyiye, daha iyiye ulaşmak ister, zorundadır ve bunun için çabalamalı, türlü yollar denemelidir. tekrar tekrar dener, olmadı diğer yoldan gider. tek ideal ona ulaşmaktır, aksi düşünülmez zira onun için daha iyi; aksi yönde yer almaz. vazgeçmiş adamın dibe vurduğu külliyen yalandır. kararlı bir vazgeçiş şuursuz ısrarcılıktan her zaman daha onurludur. her ısrarcı çabalama en nihayetinde geri dönüşsüz vazgeçişlerde son bulacaktır ancak asla tez elden ve aklı başında yapılan makul vazgeçişlerin yerini tutmayacaktır. ısrarcı adam çoktan yitirmiştir aslında, farketmez. iyiye bir şekilde ulaşacağına dair inançları vardır ve mecburdur. bir yol tutturur kendince. vazgeçtiğinde, başaramama halinden daha çok yıkılacağına inanır. huzuru huzursuz kollarda arar. işte o arayışlarda bir an durup aksi yöne giden adam vazgeçmiş adamdır, kararlıdır. her yeni arayış, her yeni bulamayışa ve beyin bulanıklığına, huzur uğruna huzursuzluklara sebep olacağından en kestirmeden inzivaya çeker kendini. o farkında olandır. kaybedendir hatta erken kaybedendir belki de ama onur ve vicdan tükenmeden kurtarmıştır kendini.

(bkz: inat)

insanı sıkıntıya sokar, yapmayacagı $eyleri kar$ı tarafı kırmamak adına yapar.

yanlı$ yapar, o ayrı. çünkü isteksiz yapılan her i$ pi$manlıkla sonuçlanır genelde.

bir kere hayır dendiyse hayırdır.
israr edildiği takdirde denen evet de hayır olabilir.
sonuc olarak ısrar iyi bir şey değildir.

bir raddeden sonra zorlamaya dönü$en söz hal ve hareketlerdir.

muhattabinda ters etki yaratan hal ve tavirlar.