iris in ölümü

bugün kalbimi eski bir plak gibi
öyle çok tersine çevirdim ki..

bazı $arkılar vardır
cızırtılı bir yağmur gününü anlatır..
uzaklarda süren sarı yağmurluklu bir hayatı..
deniz bazen kendini kaldırımlara fırlatır
o zaman bir yavru yengece bakan
insanların $arkısı olurdu o $arkının adı..
ke$ke ismim iris olsaydı..
ke$ke ismim herkese
sarı yağmurluğuyla ko$an hayatı anlatsaydı..

bazı $arkılar vardır..
ellerim kocamanlaşır,tuhafla$ır..
i$te o ellerimle herkese..
çamurlu $iirler uzatsaydım..
hepsi çok kirli olsaydı tanrım!

bazı $arkılar vardır..
kırmızı ak$am sefalarını anlatır..
karanlığın kalbinde yalnız,açmanın acısını
kom$u kadınların basma elbiseli konu$malarını..
geceyi onlar bahçeye taşırdı
ben ne zaman öleceğim tanrım!
sabah olunca mı?
ke$ke birkaç dakikayı ipek mendillere sarıp saklasaydım..
irile$en,gitgide irile$en ağaç gibi
$u odanın ortasında dursam..
saat kuleleri dökülürdü dallarımdan tanrım!
artık sarı yaprakların ölü olduğuna inanmıyorum..

bazı $arkılar vardır..
kanatlarında yağmuru ta$ıyan kelebeği anlatır..
kırmızı bir çakmak gibi ne$eli ölmek olurdu
o $arkının adı..
ardında yalnızca nemli sigaralar bırakmanın acısını..
ke$ke ismim iris olsaydı..
ke$ke ismimin bir anlamı olmasaydı..

herkes çıkarsın kalbini..
o çirkin mücevher sandığından..
ve herkes onu birbirine fırlatsın tanrım!

(bkz: didem madak)