insanlara olan güvenin sıfırlanmasıyla alakalı olan $ey.
insanlardan nefret etmek
(bkz: zaza)
misantropik bi’yapıya sahip olmaktan mütevellit olabilir. çok da mühim değil insanları sevmek. zira öyle sevilcek yaratıklar değil genel itibariyle.
kötü bir halet-i ruhiyye olsa da, daha kötüsü de olabilir,
zira nefret de bir duygudur diyerek bağlamalı bu entry i.
zira nefret de bir duygudur diyerek bağlamalı bu entry i.
(bkz: kendiyle barışık olmamak)
insanlardan nefret etmek insanın kendini sevmemesiyle başlar...
kendini sevmeli öncelikle insan,daha sonra etrafındaki insanları ve hayvanları sevmeli insan;hayvanları da sevmiyorsa insanlardan nefret etmek eylemi tam o kişiye uygundur zannımca...
kendini sevmeli öncelikle insan,daha sonra etrafındaki insanları ve hayvanları sevmeli insan;hayvanları da sevmiyorsa insanlardan nefret etmek eylemi tam o kişiye uygundur zannımca...
(bkz: insanlardan tiskiniyorum)
hayat çok canını acıttığında,kendi yaptığı doğrular artık bir işe yaramadığında,başına gelen her olayda ders almayıp tekrar duvara tosladığında kalbi ve bedeni;ruhundan uçan giden sevginin yerine gelir insanlara olan nefreti.
bireyin sahip oldugu nefret duygusunun insanlar ozellik ile deger verdigi insanlar tarafından tetiklenmesi ile bireyin kazandıgı ruh durumu.
(bkz: nefretten nefret ederim)
bir tür depresyon belirtisidir. "hayat ne tuhaf vapurlar filan" dedirtir bireye, hayvanlara yönelik sevgilerinin ivme kazandığı görülür bu kişilerde.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?