insan resmi

bir can yucel siiri,

yeraltı günleri bunlar
kör yılı köstebek ayı

siyah önlüklü bir güneş
ayazda okula gidiyor
dizilmiş danaburunları iki keçe
islıklıyorlar bebeyi
çepeçevre boynumda sıçandişi bir bahçe
oynuyorlar iki roma bir paris bir peking
karım en çok soğuk harbi seviyor
çocuklarımızdan

yaşamların kapısında kuyruk olmuşuz
önde emirerleri memede piçler sütsüz analar
akşam oldu memur çıktı kapıya
mal gelmedi bugün dedi kapatıyoruz

dilekçeyim masalar odalar arasında
yürek değil, sol yanımda on altı kuruluk pul
usulsuzüm yolsuzum

bir uçak geçti üstümden kıçında yakamozu
çakılmıştır yere çoktan toprakta bir çelik bitki
fala mı baksam koparıp çiçeklerini
düştü mü düşüyor mu düşecek mi

yeşiller içre bir insandın önceleri
sağda bir dağ solda bir çay çamaşır yıkayan kadınlar
dolaş şimdi çevresini yitirmiş insan resimleri gibi