idris

yılmaz odabaşı’ nın bir şiiri...



icindeki cocugu alip kac idris
birak pasli hancerlerle parcalamayi
uykularini

ihanet torpil yapmaz
hasret ardina bakmaz
kir kanli bicaklari
icindeki cocugu alip gel idris


bir mavi icin aglama idris
itme su duvarlari
gulumse, sutunu ver icindeki cocugun


bilirim, maglubiyet
esrik gulusler ardinda paramparca bir perde
yeter idris, vakur ol, onur var serde!

anladim, vazgecemezsin ondan
asla!
kardesim, fazla alkol mevcut simdi
damarlarindaki asil kanda


aldirma demiyorum sana
aldirarak
aldirma
icindeki cocugu su kirli hayata uyandirma!


icindeki cocugu alip gel idris
coskunu parlat
ya da birkac tek at
kufurlerine tutunarak gec kaldirimlardan
sonra bir kerhaneye git ve oturup agla

kerhaneleri butun dunyanin
ask kangrenlerinin yikik carsilaridir...

aldirma demiyorum sana
aldirarak
aldirma
icindeki cocugu idris,
cocugu uyandirma!


ve yillar gecer
idris’lerin yureklerindeki cocuklar
daha oludur

düsleri hala terasta
idris’ler ise zemin katta kiracı oturur...