hangi dönemde yaşadınız bilemiyorum fakat bizim çocukluğumuzda ’’kürt’’ demek yasak, ayıp, günah sayılırdı. hatta bununla kalmaz ’’kürdüm ben’’ demek utanılacak birşeydi. gurur veren şeyler ’’kürtçe bilmiyorum, kürt değilim, kürdüm ama kürtlerden nefret ediyorum’’ demekti. insanlar çocuklarına kürtçe öğretmekten korkar, ’’ kimseye kürt olduğunu söyleme yavrum’’ derlerdi. hepimiz ayrı dönemlerde, ayrı kültürlerle karşılaşmamıza rağmen karşılaştıklarımızla dünyayı algılamış havada dolaşmaya bayılıyoruz. çocukluğumuzdaki gibi dünya sadece bizim sokağımız kadar, ilerideki dağlar başka dünyalara ait.
her kürt bülücü değildir deyip, her kürdü bölücü diye damgalamak nasıl bir psikolojiyi doğurur bilmiyorum.
o kadar çok şey varki.. şimdi birilerini paklamak, ayıbını saklamak lütufmuş gibi gösterip otuziki dişini birden gösterip gülmek kolay..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?