hayat kırıkligi

ruhumun şeytan üçgeni, derinliklere çekiyor bulutların üstünden. sigaramın son nefesinde kaybettiklerim geliyor aklıma, kazanamadıklarım, ağlak günlerim ve hayallere kılıç çalışım. özüne dönmüş bu çocuk taş merdivenin ilk basamağına oturup birer birer kırıyor umutları. gözündeki birkaç damlaya ve elbisesinin koluna sildiği salya sümüklerine karışıyor gerçekler. yaşanmamış bir hayatın kırıldığı bu bedende kadim bir hüzün oturuyor hiç adımlamadığı sokaklara. ne isyan ediyor ne kabul ediyor. tutarsız bir hayat kırıklığı geçiyor üstünden ve sapanına son taşı yerleştirip duvardan geçen ilk gölgeye savuruyor. bir tane daha savuruyor ve bir tane daha...