hatıra

dün, bir gölge gibi geçti yanımdan
oydu, bir bakışta tanıdım onu;
rüyalarıma tayf halinde konan,
peşime bir korku gibi düşen o.

bazı yapraktı, bazı bir rüzgâr.
dolardı aydınlık olup, odama.
bahçemde süzülür giderdi bahar
sabahının fecri vururken cama.

ayakları kumda bırakmadan iz
yanıma geldiği hep gecelerdi;
sanki bir lahitten kalkar ve sessiz
uzak bir maziye dönüp giderdi.

bir avuç ışıktı incecik yüzü,
gözleri geceler gibi derindi;
içine başımın her an düştüğü
avuçları sudan daha serindi.

geçerken dün yoldan, ruhumu saran
bir gölge halinde ve ağır ağır;
tanıdım; o, yâdı hoş zamanlardan
seven ve yaşayan bir hatıradır.
.

ahmet muhip dranas