galatyalılara mektup

(bkz: incil)

mektubun içeriği;

pavlus, yahudi din öğretmenleriyle ilgili haberleri ve onların galatya’daki faaliyetlerini duyar duymaz kaleme sarılır. inanlıların çabucak değişik bir müjdeye yönelmeleri onu şaşırmıştır. aslında başka bir müjde olmadığını, yaydığı bildirinin tek geçerli müjde olduğunu vurgulamak istiyor. bu bildiriyi doğrudan doğruya isa mesih’ten aldığını söylüyor. bunu aldıktan yıllar sonra kudüs’e gider ve yaydığı müjdeyi elçilere de açıklar. elçiler buna hiçbir şey eklemedikleri gibi, pavlus’un bunu yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul eder.

sonra pavlus müjdesini özetler: kişinin, kutsal yasa’nın gereklerini yapmakla değil, isa mesih’e olan imanla aklandığını biliyoruz. bunun için biz de yasa’nın gereklerini yapmakla değil, mesih’e imanla aklanalım diye mesih isa’ya iman ettik. çünkü hiç kimse yasa’nın gereklerini yapmakla aklanmaz.

mektubun 3:29 arasında kalan bölüm, müjde’nin değişik yönlerini vurgular. pavlus. galatya’daki inanlılara şunu hatırlatıyor: tanrı onlara kutsal ruhu, kutsal yasa’ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. ibrahim de imanıyla aklanmıştı. yasa ise ondan sonra, mesih gelinceye dek etkin olmak üzere verilmişti. şimdiyse tüm inanlılar mesih’le birleşmişlerdir: hepsi o’nda birdirler. bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. inanlıların hepsi tanrı’nın çocuklarıdır ve tanrı’nın vaadine göre mirasçıdırlar. pavlus sözünü şöyle sürdürüyor: tanrı, kutsal yasa’ya bağlı yaşayanları yasa’nın tüm gereklerini yerine getirme tutsaklığında kurtarmak için oğlunu gönderdi. ama bu özgürlük doğal benliğin arzularına uymak için fırsat olmamalı. tersine inanlılar kutsal ruh’un yönetiminde olmalıdırlar. ancak böyleleri ruh’un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olabilir. bu nitelikler doğal benliğin niteliklerinden çok farklıdır.

sonraki mektup;

(bkz: efeslilere mektup)