friedrich nietzsche

yoldaşlar arar yaratıcı ve hasat arkadaşları: çünkü ona göre herşey olgun hasat için. ama yüz orağı yok onun: bu yüzden yolar başakları öfkeli öfkeli. yoldaşlar arar yaratıcı, oraklarını bilemesini bilen yoldaşlar. yıkıcılar denecek onlara, iyi ile kötüyü hor görenler denecek. hasatçılar ve şenlik edenler onlar halbuki. kendi gibi yaratıcılar arıyor zerdüşt, hasat arkadaşları ve şenlik arkadaşları arıyor: sürülerle, çobanlarla, cesetlerle işi ne zerdüştün! ve sen benim ilk yoldaşım, hoşçakal! ağacının kovuğuna güzelce gömdüm seni, güzelce sakladım seni kurtlardan. ama veda ediyorum şimdi sana, zira vakit erişti. bir seherle öbür seher arası yeni bir gerçek ayan oldu bana.

nietzsche

(bkz: lou andreas salome)

"oldu’yu ben öyle istedim’e çevirmek...tek başına buna kurtulma derim"

’insana göre maymun nedir? gülünecek birşey yada acı bir utanç..işte üstinsana göre de insan aynen böyle olacak...gülünecek birşey ya da acı bir utanç!’

bazi insanlarin nihilizmin yaraticisi/babasi olduguna inandiklari isim.

hayran oldugum nadir şahıslardan,aforizmaları dehşet vericidir

şöyle de bir eseri vardır:

lekesiz saf havada
tesellisi çiğin
yağarken yeryüzüne,
görünmeden, duyulmadan...
yumuşak pabuçlardır çünkü giydiği,
teselli eden çiğin, tatlı tatlı teselli eden her şey gibi:
hatırlar mısın, söyle hatırlar mısın, ey yanan gönül,
nasıl susuzdun bir zamanlar
yanmış ve yorgun susuzluktan,
çimenleri sararmış yollar boyunca
hain bakışları akşam güneşinin
süzülüp karanlık ağaçlar arasından, koşup etrafında,
gözler kamaştıran kızgın güneş, bakışları, hain mi hain...

“gerçeğe mi aşık oldun? sen ha? -böyle eğlenirlerdi seninle-
hayır! şairin biri sadece!
bir hayvan, kurnaz, yırtıcı, sinsice sokulan,
yalan söylemek zorunda,
bile bile, istemeye istemeye yalan söylemek,
ava arzu içinde,
rengi parlak maske yüzünde, kendi kendinin maskesi,
kendi kendinin avı.

bu gerçeğin aşığı ha?
hayır! soytarının biri sadece! şairin biri!
renkli renkli konuşur sırf,
soytarı maskelerinden çığlık atar renk renk,
caka satar yalan söz-köprüleri üstünde,
bir uydurma gökle
bir uydurma yer arasında...

gezer avare uçuşur ordan ora,
soytarının biri sadece! şairin biri!
o gerçeğin aşığı ha?
sessiz, katı, düz ve soğuk değil,
dönmüş bir hayale
bir tanrı heykeline,
mabedler önüne konmayan,
bekçilik etmeyen bir tanrıya;
hayır!düşman bütün bu gerçek heykellerine,
çöllere alışık daha çok mabedlerden,
bir kedi pervasızlığıyla
atlayarak her pencereden,
hoop! diye rastlantılara,
bakir ormanları koklaya koklaya,
sen bakir ormanlarda koşasın diye,
yırtıcı hayvanlar arasında benekli renk renk,
günahkarca sıhhatli, renkler içinde ve güzel,
şehvetli dudaklarla,
mutluca alaycı, mutluca cehennemlik, susamış kana mutluca,
çatlayarak, sokulup gizlice, yalanla, -koşasın diye:-
bir kartal gibi yahut, uçurumlara bakan,
uzun uzun bakan şaşmadan,

kendi uçurumlarına:
hey, nasıl inerler döne dolaşa,
aşağılara, aşağılara,
gittikçe derinlere ta!

sonra
birdenbire
yıldırım gibi,
titreyen kanatlarla,
atılıp üstüne kuzuların,
dalarak aç kurtlar gibi,
kuzu diye hırsla yanarlar
kuzu ruhlarının hepsine kin bağlarlar,
ateş püskürürler ne varsa
koyun halli, kuzu gözlü, kıvırcık yünlü,
bozlaşmış kuzuların, koyunların iyi niyetleriyle!

böyledir işte
kartalcadır, parsçadır
şairin arzuları
arzuların senin, altındadır maskenin

ey soytarı!ey şair!

sen ey insan,
tanrı gibi, koyun gibi gören:
tanrıyı parçalayan insandaki
koyunu da insandaki
parçalarken de gülen
budur, budur senin saadetin!
pars saadeti, kartla saadeti!
lekesiz saf havada
hilalin orağı,
erguvani renkler arasında, yeşil
ve kıskanç, ilerlerken ağır ağır:
gündüze düşman,
usul usul her adımı
gül tarhlarını biçip sererek,
hepsi sararıp soluncaya dek,
geceye gömülünceye dek:

böyle gömülmüştüm ben de bir zamanlar
geçeğe aşkım yüzünden
gündüz hasretlerim yüzünden
gündüzden usanmış, hasta düşmüş ışıktan,
gömülüp aşağılara doğru, akşamlara doğru, gölgeye doğru:

tek gerçekle
yanmış ve susuz:

hatırlar mısın ey yanan yürek, hatırlar mısın,
nasıl susuzluk çekerdin?
sürüldüm diye ben
gerçeklerin hepsinden!

soytarının biri sadece! şairin biri!

zayıflığa tahammülü olmayan, aslında çok yara alıp nasırlaşmış ruha sahip olan, yardım istemeye zayıflık gözüyle bakan adam. dogma bükücü.

felsefenin dinamiti.
(bkz: ben bir dinamitim)

"umut kötülüklerin en büyüğüdür, çünkü işkenceyi uzatır" sözüyle gönüllere yer etmiş filozof.

insanca, pek insanca dan
...renkli kabartma taşlara bakan sıradan insanlar gibidirler:
sevemedikleri için överler ve hayranlık duymaya hemen hazırdırlar, ama daha da hazırdırlar çekip gitmeye.

’insan medeniyeti dediğimiz olgunun temeli enseste dayanmıyor mu kuzum?’ diyerek nihilizm’i çızıktırmış, kardeşceğizine olan aşkını beyninde meşrulaştırmış filozof. işte o cümleden sonra başa sardık hacım, oldu mu yani?

"ne zaman yukarılara tırmansam, ’ego’ diye bir köpek tarafından takip ediliyorum."

"yine de en çok çiğ damlası, en sessiz gecede düşer, bilirim."

"seks yapmadan durulabilseydi ben dururdum" demiş abimiz.

"sizin şerefiniz şu olsun; hep sevildiğinizden daha çok sevmek, hiç mi hiç ikinci olmamak..."

"aşk bir otobüstür inmesini bilmeli."

"abyss abyssum invocat" uçurum uçurumu çağırır nietzsch’nin en sevdiğim sözlerindendir. böyle buyurdu zerdüşt ve ecce homo eserleri muhakkak okunmalı hatta hatmedilmelidir...nihilizm ve varoluşculuğun büyük filozofu, kierkaard’dan schopenhauer’e bütün genre’ı etkilemiş dehadır.

tam ismi friedrich wilhelm nietzsche’dir.hiçcilik akımını temsil eden alman filozoftur.

seni seviyorsam bundan sana ne demiş, diyebilmiş üstad.