evlenmek

amasya’da:

yörede evlenme yaşı yirmili yaş civarıdır. genellikle tek eşliliğin tercih edildiği yörede, akrabalarla evlendirme isteği ön plandadır. mirasın bölünmemesi amaçlandığından alınacak gelinin veya damadın aynı kültürden, tanıdık bir yerden olması da etkendir.

bir genç evlenme isteğini ailesine hissettirebilmek için, babasının ayakkabısının birisini ters çevirir, bazen de ayakkabıyı kapı eşiğine çivi ile çakar veya baba yanında iken ayakkabısını ters giyer (sağ ayakkabı sola, sol da ayakkabı sağa). bu; ‘beni evlendirin’ anlamına gelir.

genç kızlar, evlenme isteklerini bazen davranışlarındaki canlılıkla, bazen de aile fertleriyle geçimsizlik olarak dışa vururlar. evlenemeyen kızların kısmetlerinin bağlı olduğuna inanılır ve açılması için evliyalara gidilip dua edilir, cuma günleri selâ vakti kilit açılır. (bahtım böyle açılsın diye). evlenecek çağa gelmiş erkek için, düşünülen kızın evine gidilir. öncelikle kızdan su istenir, bardağın ve halıların temizliğine, evin düzenine bakılır. izlenim olumlu ve gençler de birbirini beğenmişse birkaç gün sonra dünür gidilir ve buna ‘dünür düşme’ denir.

erkek tarafının aile büyükleri, oğullarına almayı düşündükleri kız evine giderler. yapılan sohbet içerisinde en yaşlı kişi konuya girer ve ‘allah’ın emri peygamberin kavliyle kızınızı oğlumuza istiyoruz’, kız evi de ‘kısmetse olur’ derler. ancak, kız hemen verilmez, birkaç kez gidilir. kız evi, kızı vermeye niyetliyse, erkek tarafını araştırıp soruşturduktan sonra, uygun görülmüşse, gelmeleri için haber gönderir.