hangi dergi onu bile hatırlamıyorum, adını hatırlayamadığım bu derginin bir sayısında, köşesinde, öyle harika bir öykü çizmişti, öyle. çöp-adam gibilerdi başta karakterler, diğerleri derinliği ölçüsünde "gereksiz taramalar" ile doluydular, hatları belirgindi, çizgiler karmaşıktı. çöp-adam karakter, kitap okumaya başladı, okudu, okudu. gelişti ve bu sebeple ayrıntılı çizgilere kavuştu, eski çöp-adam arkadaşıyla aynı dili konuşamaz oldu.. çok güzeldi bu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?