elsa au miroir

aragon’un büyük a$kı elsa triolet için yazdığı mükemmel bir $iirdir.

trajedimizin güzel tarafındaydı
ve uzun bir gün boyunca aynasının kar$ısına oturup
altın sarısı saçlarını tarıyor ve
sabırlı ellerini bir yangını söndürürken
gördüğümü sanıyordum.

trajedimizin güzel tarafındaydı
ve uzun bir gün boyunca aynasının kar$ısına oturup
altın sarısı saçlarını tarar ve
inanmadan bir arp havası çaldığının
trajedimizin güzel tarafında olduğunu
söyleyeceğim geliyordu.
bu uzun gün boyunca aynasının kar$ısında oturup
altın sarısı saçlarını tarıyordu.
ve hafızasını zevke $ehit verdiğini söyleyeceğim gelirdi.

yangının sonsuz çiçeklerine yeniden ya$am vermek için
bütün bu uzun gün boyunca aynası kar$ısında otururken
onun yerinde bir ba$kasının söyleyebileceğini söylemeden
hafızasını zevke $ehit veriyordu.

trajedimizin güzel tarafındaydı
dünya bu lanetli aynaya benziyordu
tarak bu tezgahın alevlerini payla$ıyor
ve ate$ler hafızamın kö$elerini aydınlatıyordu.

trajedimizin güzel tarafındaydı
haftanın ortasına per$embenin oturması gibi
ve hafızasına oturan tüm bir uzun gün boyunca
aynasının derinliklerinde öldüğünü görüyordu
trajedimizin, adını size söylemeden bileceğiniz
uzun gecelerin alevlerini imleyen
en iyi aktörleri ve aynadakilerin en iyileri
ve kalktığındaki altın sarısı saçları
ve hiçbir $ey söylemeden
yangın sarısı bir röfleyi taraması..

-

c’était au beau milieu de notre tragédie
et pendant un long jour assise à son miroir
elle peignait ses cheveux d’or je croyais voir
ses patientes mains calmer un incendie
c’était au beau milieu de notre tragédie
et pendant un long jour assise à son miroir
elle peignait ses cheveux d’or et j’aurais dit
c’était au beau milieu de notre tragédie
qu’elle jouait un air de harpe sans y croire
pendant tout ce long jour assise à son miroir
elle peignait ses cheveux d’or et j’aurais dit
qu’elle martyrisait à plaisir sa mémoire
pendant tout ce long jour assise à son miroir
a ranimer les fleurs sans fin de l’incendie
sans dire ce qu’une autre à sa place aurait dit
elle martyrisait à plaisir sa mémoire
c’était au beau milieu de notre tragédie
le monde ressemblait à ce miroir maudit
le peigne partageait les feux de cette moire
et ces feux éclairaient des coins de ma mémoire
c’était au beau milieu de notre tragédie
comme dans la semaine est assis le jeudi
et pendant un long jour assise à sa mémoire
elle voyait au loin mourir dans son miroir
un à un les acteurs de notre tragédie
et qui sont les meilleurs de ce monde maudit
et vous savez leurs noms sans que je les aie dits
et ce que signifient les flammes des longs soirs
et ses cheveux dorés quand elle vient s’asseoir
et peigner sans rien dire un reflet d’incendie