bilgiçlerin şiirleri

senden sonra hep yalnız kaldım sandılar
oysa benimle konuştu hep yumrukladığım duvarlar
bazen onlar sustu da, konuştu ellerimden akan kanlar
hep zor oldu zaten bu suskunluk ve isyanlar

gitmeler hep batmıştı bana ilk değildin ki giden
senden önce de çok ağladım da utanıp sakladım ben
dediler ki erkekler ağlamaz aklını başına al gel
öfkemi hep bastırdım, ama sormadın hiç neden

her aşk sonrası yüzümle beraber mi titremeli otobüs camı
aceba aşklar mı kahbe yoksa benmiyim fazlası
bir promil daha arttıkça içimde alkol oranı
yalnızlığım çarpıyor yüzüme, sanki ayazın tam ortası

sabahlara inat dost oldum şafaklar ile
tırnaklarım kanadı duvarları kazımaktan öfkeyle
devrimler yaptım kalbimde spazmlara inat hevesle
her seferinde elimde kaldı düşlerim siyaha yakın maviyle !

mavi değil miydi sahi gözlerinin rengi ?
hani bakıp da sarhoş olduğum içmeden önceki
rakı tadında sözlerin değil miydi çarpan beni
hani pişmanlığın, boş sokaklarda yankılanan sesi

hayır anlamadığım gitmek değil miydi zor olan ?
şimdi neden kolay geliyor sensizliğe giden yollar ?
senden sonra mı değişti lan bu kanunlar ?
şimdi bir kurşun, sensizliğe yol gösterip de patlar...