dost

temiz niyetliliktir. birini dost kabul edebilmeniz için, sizin gibi dü$ündügünü sizin gibi oldugunu tahayyül etmeniz, onu sizi gözünüzde degerli kılar.

ama o sizin gibi degildir bazen.
kazıgını size soktugu anda cok yaralayandır. dü$ünür dü$ünür kendinizi yersiniz. susarsınız, pek konu$ma taraftarı da degilsinizdir de zaten...

sonra bir soguma süreci ba$lar.
durursunuz. onca $eye kar$ılık ne aldım sorusunu sorarsınız o pek harika calı$an mantıgınıza. cevap pek de acık degildir.

zaman lazımdır hala..

öyle bir zaman gelir ki, alır verirsiniz terazinin kefesi bir türlü e$itlenmez. sorgulamayı bırakırsınız artık. bıkkınlık yapı$mı$tır üzerinize zira.

sonuc:
"nerden buldum ben bu pisligi yaa!"