evet

gerek zaman kazanmak amaciyla kullanilan bir baglaç, gerek noktalama isareti ve gerekse de cümle girislerinin olmazsa olmazi olaraktan bilhassa ögretmenlerin dilinden hiç düsürmedikleri bir kelime olarak kabul görmüstür "evet". söyle ki;

yil 2006, aylardan subat, günlerden pazartesi, ders biyoloji, saatlerden ...öeah.

"bir ögretmenin bir "evet"i bir derste bu kadar kullanmasi abestir" yanlilarinin; isyan çikarmak istemeleri, bir derslik saat dilimi içerisinde kaç milyon adet kullandigini merak etmeleri ve dersle alakasiz bir sekilde hocanin agzinin içine bakip "yine diyecek mi?" merakinin giderilmesi için heyecanla saymaya baslamalari, zaman ilerledikçe sayilarin karistiginin farkedilmesi ve karisikligi gidermek için defter üzerinde not tutmaya baslanmasinin daha akillica oldugunu kestirmeleri neticesinde; 92 adet kullanildigini tespit etmisler, hocayi da cümle aleme rezil etmislerdi.
40 dk da 92 adet. dk basina kaç evet düsüyor varin siz hesap edin.

peki bu ögrencilere ne oldu?

bu ögrenciler önce sakayla karisik bir sekilde kendi aralarinda sık sık kullanmaya basladilar "evet"i, ardindan artik bu kelimenin kendilerinin birer parçasi haline dönüstügünü anlamak hiç de zor olmamisti onlar için. simdi de aramizda mutlu mesut bir sekilde kol gezmektedirler. evet.