aşk

her aşık olduğumuzda sanki ondan başka kimseyle öpüşemezmişiz, sevişemezmişiz, onsuz hayat devam etmezmiş gibi hissederiz.
sonra bir gün ufaktan çatırdamaya başlar aradaki bağ. tartışmalar, kavgalar, suçlamalar başlar. bir süre sonra iyice uzaklaşılır birbirinden...
aradan bir zaman gecer bir gün bir başkasıyla görürsün "aşkını" ve o da ne? hiç birşey hissetmezsin. e hani onsuz dünya dönmezdi, ölürdün yaşayamazdın. bal gibi de yaşanıyor işte... hatta yaralar temizlenip yeniden aşık bile olunuyor. bu kez de o insan icin aynı duygular hissediliyor.
ondan başkasına dokunamazmışız gibi, kimseyle böyle öpüşemem, kokusunu duymadan yaşayamam gibi ...

aşk tartışmasız harika birşey ama bir de diyorum ki; beynimizin bize oynadığı en güzel oyun olabilir mi acaba?