canfeda

henüz hiç bir kitapda yayınlamayan (bkz: yılmaz erdoğan) şiiri

bu nehrin kaynağı yalan
senin kendin diye bildiğin
hep başkasınca tasarlanan.

onarsın diye değil inat
bilirim
sağaltmaz
incitir edebiyat.

aşkına şiir süsü ellerim
ibadetine güvendiğim,
benim ben diye bildiğim
bu ben mazhar ağbi bu kendim...

yola çıkasım var canfeda
kendimden gidesim var.

çok adam gördüm
kendisi zannettiğinden az.
bakıyorum beni yansıtan her şeye,
zannettiğim gibi değil canfeda,
zannettiğim gibi değil
kendim bile.

arsız bir çoğalma isteğini hafif meşrep
gündüz gözü yaşamasından,
sureti çok daha göbekli aslından.

yola çıkasım var canfeda
kendimden gidesim var...

ama toparlanmalı önce...
eşya dediğin ne,
bu şiir, biraz yağmur...

müjdeci gülüşüne kıstırdığım pis,
budaklı hatıra için,
hangi sözü bulsam incitici
saplıyorum dilime,
akrebim bilirsin
hep zehir saklıyorum yüzüğümde.

bir çiçeğin içine çoğaldım
sonra döktüm yapraklarını.
düştüm düşmüşüm,
acısını çekmeye üşenmişim üstelik.

inan canfeda,
her sözüm yalansa bu değil,
yemin tillah canfeda,
nasıl oldu anlamadım...
nasıl ettim, nasıl dedim bilmiyorum
ben de kendimden bunu beklemezdim.

yola çıkasım var canfeda
kendimden gidesim var.