bahara yenildiler

tunay bozyiğit şiiri...

iki ayrı baharın dalıydılar
biri ilk digeri sondu
ve kanter icinde bir yaz aralarinda duruyordu,bahara yenildiler
şahrud taptazeydi,filizdi
yüregi günesi icecek denli kar yanginiydi.
her ucu ayri bir yesile sevdali,
cemreler yasamla arasinda ana sütüydü
toprak var gücüyle ayakda tutuyor
kendini ve dogurganligini ona sunuyordu
şahrud ise her dali yesile bir tomurcukla karsilik veriyordu
ictigi her damla günesle cicekleri citliyordu
sanirsin rengarek gülümseyen yeryüzüydü
seyduna ölüme ölümüne yakindi cinardi
sahrudun giyindigini soyunuyordu
ve gelinsi dallari soyundukca ciplakligindan utaniyordu
solan yüregiyle her seher güne biraz daha sari duruyor ve biliyordu
ten sogumasi cogu kez,elinde ak kefeniyle vaktinden önce geliyordu
ölümle yakin dostluguna birazda bu yüzden minnet duyuyordu
seydunayla sahrudun tek ve bütün baglari
ayriliklarida olan mevsimin en uzak dallarina tutunmalariydi
mevsim haziran sonunda kendini yakinca koptular
ve artik birbirilerinin kisinda bile yoktular...