sokakta yuruyerek evime gidiyorumdur.birden sonuk bir basketbol topu yola kacarak dikkatimi ceker.arkasindan kisa boylu,koca kafali ve garip hareket eden bir insan gorurum;hava gunesli oldugu halde muhtemelen annesinin usur diye giydirdigi ve cikarmayi akil edemedigi kalin montla topa kosturuyordur.topu yerden alisi,bakislari,yuruyusu her seyi sendromlu oldugunu gosteriyordur. son derece bunaltici bir vaziyette kendi basina o sonuk topla oynuyordur ve birden hayatini dusunurum,muhtemelen kendini bir sey sanan salaklar tarafindan kucumsenip durmus,asagilik olarak gorulmeye alismis ve gerisini tahmin edebileceginiz bir hayati olmustur.onlar bana yuce insanlar olarak gorunurler,yetinmesini en iyi bilenlerdendirler.sendromluyla goz goze geldigimizde kendimden utanirim,sahip olduklarimdan ve onlarin beni dusurdugu durumdan nefret ederim.icimden o insanla bir sekilde iletisim kurabiliyor olmak,ona iyilikler yapmak ve onla dost olmak gecer.bana arkasini donmustur,onu gecene kadar ona bakarim,gecince de tum gun onlari dusunmek uzere yoluma devam ederim.
ayni zamanda bir sendromluyla yakin iliskileriniz varsa veya sosyal iletisim kurmada yetersizseniz yapabileceginiz eylem.
(bkz: suskun insanlari sempatik bulmak">[gbkz]suskun insanlari sempatik bulmak)’in bir ust kademesi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?