ben küçükken çok salaktım

lojmanın bütün çocuklarını ayartıp kaçırmıştım lojmandan dışarı ve eve bi daha dönememek üzere.yaklaşık 15 çocuk ve sonucu anlatamam, korkunçtu.
yine bir gün arkadaşlarımı ayartmıştım bir plan için. çünkü en sevdiğim arkadaşım duvar gazetesine karikatür çiziyordu ve çok kıskanmıştım onu, ayrıca onun üstün zekalı olduğuna dair söylentiler geziyordu etrafta.artık kıskanmanın ötesinde birşeydi hissettiğim.arkadaşlarıma parkta uygun yerlere saklanmalarını beni izlemelerini ve ben o masum arkadaşımı salıncakta deli gibi sallamaya başladığımda ortaya çıkıp etrafında dönmelerini ve şöyle demelerini istedim:"öleceksinnn"onlar da yaptılar ve hava kararmak üzereydi.evine gidene kadar onu öyle öleceksin diyerek kovalamıştık.tabi meğer evin önüne kadar ben kovalamışım tek başıma öleceksin diye. öbürleri satmışlar beni korkularından.
ırak, bomba atacak falan diyorlardı ve ben daha altı yaşındaydım.her gün aynı şey konuşuluyordu o zaman.kadınların yaptığı altın günlerinde bile. bir gün herkesin çanta hazırlayacağını duydum ve ben de bir oda dolusu oyuncağıma yiyeceklerin içinde olduğu çantalar hazırladım ve boyunlarına bağladım.