asma çubuğu ve rüzgar

bir şarkıcıyım ben,

avrupa’nın bağlarında dolaştım;
gezindim rüzgarlar altında.
asya’nın
rüzgarı altında.
yaşamlar içinde en iyisi
yaşam bile,
dünyanın tadı;

ak pak barış bile;
avareydi
devşirdim
evet devşirdim.


başka toprakların
en iyisi
yüceltti şarkısını dudağımda;

bağların ortasında
barışın ve rüzgarın özgürlüğü!

insanlar
nefret ediyor gibiydiler
birbirleriyle.
yine de aynı gece

birbirlerinin üzerlerini
örtüyorlardı.
bizi uyandıran
tek ışık

dünyanın ışığıydı bu!
evlerine girdim,
yemek yiyorlardı masalarında;

fabrikadan çıkmıştılar,
gülüşüp ya da ağlaşıyorlardı.
ve de

hepsi birbirine benziyordu.
ve hepsi de
gözlerini ışığa
çeviriyorlardı
yollarını arıyordu hepsi de.

hepsinin bir ağzı vardı

türkü çağırıyorlardı,
türkü çağırıyorlardı
ilkbahara dönük!

hepsi.

işte rüzgarda
bağ çubuklarının arasında
en iyi
insanları devşirdim
şimdiyse dinlemeniz gerek beni


pablo neruda