bu gün trenin koltuğunda aklıma geldi yazayım dedim. pencereden akıp giden manzaranın arasında bir yerlerde gözlerim charles nehrinin buz tutmuş sularını aradı, baktım charles ırmağı çok geride kalmış bari piedra ırmağının kıyısında otursaydım iki dakika diye düşünürken ineceğim durak geldi.çok sonra anladım ki kumu fazla abartıyorlarmış meğer, altı üstü küçük küçük taşlarmış. içimden siktret dedim ve gecenin karanlığında gözden kaybolana kadar "everbody’s gotta learn sometimes’i söyleye söyleye yürüdüm.şeklinde yansımalar yaşatabilen konusu insanın içinden bir yerlerden bir yerlere doğru akan, akarken de bir şeyleri alt üst eden düzeydeki güzel film.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?