öyle akici bir anlatimla yazmis ki vedat türkali iyiki en son bu kitabini okumusum diyorsunuz cünkü digerlerini de cok begenen biri olmama ragmen bu kitap kadar içine alani yoktu iclerinde..öyle birsey ki hem turgut oluyorsunuz onu savunuyorsunuz sonra bir anda neclaya hak veriyorsunuz ama turguta da kizamiyorsunuz..sonra halil bas kahramaniniz oluveriyor..herhangi bir yerde rahmi adini duyunca akliniza rahmi usta geliveriyor..sonra halil icin agliyorsunuz peki ya digerleri..kitap bittiginde siz ücüncü bir cilt bekliyorsunuz ve son kez turgut yapma diyorsunuz..gercekten acili bir kitap ve icinde hersey var..(bkz: kendini kaybetmek)