39 yasinda bir hasta , yakinlarinin bagirtilari arasinda bir hastanenin aciline getirilmistir.hemen ilk mudahale odasina alinir.5 saglik gorevlisiyle beraber sessiz mucadele baslar.iceride kus kanat cirpsa duyulacaktir.hasta monitore baglanir.monitorun duz cizdigi ve kalbinin durdugu gorulur.solunum ve kalp masaji baslatilir.ayni anda ,hastaya damar yolu acilir.gereken tum ilaclar acil bir bicimde verilir.ancak kalp cevap vermemektedir.defibrilator denen, kalbe elektrosok uygulayan alet hizla hazirlanir..doktor defibrilator plaklarini yerlestirir.ilk çakışı yapar.gozu ekrandadir.duz cizmektedir hala.icinden "geri dön" diye bagirir.bir an, cok az bir sure once altina bir seyler karaladigi baslik gelir aklina.hickimsenin duyamayacagi ama kendisinin duyabilecegi kocaman bir ic sesle "ey azrail geldiyden defol seni istemiyorum burada" der.biran digerlerine bakar.emindir, digerlerinin de benzer cumleleri ettigine.bir daha çakar defibrilatoru..bir daha ..bir daha..monitor degismeye baslamistir.kalp atimlarinin basladigi gorulur.herkesin gozu ekrandadir.hasta dönmüstür.odada yasca en kucuk olan hemsirenin "heyyyy dönüyorrrrrr" cümlesi yankilanir.gozler parildar.kan-ter akitarak gecen ve 1.5 saat suren mucadelenin sonunda hasta hicbir sey olmamiscasina gozlerini acar.anlamsiz bakislarla sizlere bakar."hosgeldin ,arada biz, azraili, cay demlemeye yolladik.."denilir.kahkahalar birbirini izler..
anlasilirkì`;
bu baslik, yaşama döndürme durumunda olanlarin, tam da o sirada hirsla,hatta meydan okuma tarzinda soyledigi bir cumledir.