yalnızlık

bazen kişinin kendi tercihi olmakla beraber çogu zaman mecburiyettir.."her insan kendi olmasi karşiliginda topluma bir bedel öder. az ya da çok ama mutlaka bir bedel. kimse bedelsiz kendi olamaz. bu bedel çogu kez yalnizliktir" demiş murathan mungan..agır bir bedeldir ödenmesi en zor olanlardan..ben kendime yetiyorum kimseye ihtiyacım yok türünden güç gösterisi yapmaya çalışan ama içten içe " beni yalnız bırakmayın,kalabalıklarda olmak istiyorum" manasını dibinde barındıran cümeleler kurulup,az da olsa bünye avutulmaya çalışır..kendi bile söylerken inanmadıgı bu sözlerle bir de başkalarını kandırmaya çalışır kişi..
aslında acizligin farkına varılması için en iyi fırsattır..gece olunca sabah olsun diye,sabah olunca gün bitsin diye beklenir..artık zaman bir an önce harcanması gereken,ceplerde agırlık yapan bozuk paralar gibidir..başka şeylerle kapatılmaya çalışır çogu zaman..kitaba,müziğe vurursun kendini..okudugun her iç acıtan satırda kitabı gözünden damlalar ıslatır,her ritm, her keman sesi bir darbe daha gibidir savunmasız sargı bezleriyle onarmaya çalıştıgın kalbine...mutsuz uyanırsın,kötü bir kabus oldugunu düşünmek istersin herşeyin..bir sabah uyandıgında herşey farklı olsun diye beklersin nafile.
yine de başın dik yürürsün sahilde.. tek başına taş sektirirken adeta etrafa "bakın ben böyle de güçlüyüm bakın size ihtiyacım yok" demeye çalışırsın bogazında dügümlenmiş aglamaklı sesinle..
haklı bir gururu vardır yalnızlıgın her bünye kaldırmaz,güç ister,yürek ister,göz yaşı ister,sonu ne zaman gelecegi bilinmeyen hüzünlü akşamlar ister..

sonunda kimi deli olur,kimi veli...

sezen aksu güzel bir şarkıyla tercüman olmuştur cümleye dökemedigimiz duygularımıza:
"yalnızlıgım yollarıma pusu kurmuş beklemekte,acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette,bekliyorum ,bekliyorum, bekliyorum,hadi gelin üstüme korkmuyorum"

korkmuyorum...