kaybetmekten korkmak

anne-babayi kaybetme korkusu sozkonusuysa eger,bu korku,insanin yuregine taa kucuk yaslarindan itibaren coreklenir,kalir..bu korkunun etkisiyle,ustelik anne-baba biraz yaslicaysa ve evlat da uzaklardaysa evine her telefon ediste, ikisinin de sesini duymadan rahat edemez.."cocuum,evde yok iste,niye yalan soyleyim sana,paranoyak!" gibisinden tahkir etmeler falan ise yaramaz..korku icindeki bunyenin kafasindan gecen tek sey,anne ya da babasinin o anda bir hastanede yogun bakimda,olum doseginde falan oldugudur..iyice sapitir..en acisi da,hasbelkader evine,ailesine kavusmus olan paranoyak kisinin gecenin korunde kalkip kalkip,anne-babasinin uyurken nefes alis-verislerini dinlemesidir..kazara yakalanir da "napiyosun len sen bu saatte ayakta?" sorusunun muhattabi olursa,"seeyy..kem,kum,hiiic..sigara icecektim..cisim geldi.."gibisinden mazeretlerle savusturmaya calisir..aslinda dogruyu soylese onu en iyi anlayacak olanlar yine anne-babasidir,cunku onlar da,onun bebekken,nefes alis-verislerini coook kontrol etmislerdir kaybetme korkusuyla..hayatta her sey sirayladir,kaybetme korkusu bile..