bir keresinde dedemlere gidiyorum minibüsteyim. ben oturuyorum, o kadar kalabalık ki sinek gibi millet cama yapışmış öyle gidiyoruz. bu arada benim gibi oturarak seyahat eden bütün yolcular 20-30 yaş arası erkek. epey yaşlı bir amca bindi. oturması lazım. okuldan çıkmışım öküz gibi agır çantam var nasıl olsa bir centilmen çıkar dedim. bak abartmıyorum benim dışımda oturan her yolcu dipçik gibi delikanlı. hepsi birden kafayı cama yapıştırdı. bilinçli yaptılar resmen. insanlık adına ben utandım amcacım buyrun dedim yer verdim. birkaç dk sonra yanındaki it indi. ben de yanına oturdum. yol boyu devrin değiştiğni saygının kalmadığını anlattı durdu. çok haklıydı. ücretsiz akbiliyle semt semt gezen amcaları teyzeleri tenzih ederim ama ihtiyacı olana yer verin nolur. ben karşıma gelen her yaşlıya kendi ananemle dedemi düşünerek saygıda kusur etmiyorum. kimseninde gideceği yere kadar oturup candy crush oynamazsa incilerinin dökülecegini sanmıyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?