kendisini bulma ve özgürleşme hikayesi, diğerleri tarafından yazık olarak, büyük vazgeçiş, büyük kendini harcayış olarak değerlendirilecek, ama senin benim gibi, bütün gün bir hiç uğruna ordan buraya kendini hasta edenlere de, büyük bir hüzün verecek adam.
izlerken, nasıl iç geçirip, hayran oluyoruz ama yaptığını yapmaya bir türlü cesaret edemeyeceğiz, çünkü bizim daha çok para kazanıp, sigortalarımızı ödememiz lazım, hayatımızı satın alıp, satın alıp, sonra öleceğiz. ağladım, izlerken neden bilmiyorum. küçüklüğümden beri, hiç bir akım, politik görüşe, dine bağlı olamaz dedikleri ben, şimdi köle olmuş, kabul edemediğim şeyler için çalışıyorum. sonra ekrem’i görüyor ve iç çekiyorum.
hayran oldum kendisine ama bir yandan da çok üzüldüm kendime, asla böyle bir şey yapamayacağım diye. ayrıca içimizdeki nice yetenekliler nasıl harcanıyor diye de düşündüm. hepimizi bir yerde öldürüyorlar, yeteneklerimizi, yaratıcılığımızı ve kendimizi bunun dışına atamıyoruz.
bu arada kanser temalı, heykel fikri paha biçilemez bu arada, böyle bir yaratıcılık, böyle bir düşünce dünyaca ünlü sanatçılarla yarışır hatta duysalar kıskanırlar ekrem abimizi bence. sonra diyorsun ki, çobanla benim oyum bir mi? üçümüz bir araya gelsek bir ekrem etmeyiz, o kendini saatlerce dinleyen, doğayla bütünleşen çobanla, sen bir misin?
http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/177130/koylu-ekrem/?utm_source=facebook&utm_medium=referral&utm_campaign=player_logo
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?