aylak adam

kitabın en sevdiğim bölümü, hatta c.’ye ilk sempati duymamı sağlayan kısımdır bu diyalog;

-----------------------------spoiler----------------------------

- ben daha sizinkini bilmiyorum.
- öğreneceksiniz. bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. ama yapışıp kalıyor ona. onsuz olamıyor.( sustu, bir sigara yaktı.) bakın, şimdi adımdan daha önemli şeyler biliyorsunuz: sigara içtiğimi. işte bir başkası: bütün bu "siz"ler, "iz"ler, "uz"lardan sıkılırım ben. yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana. ikinci konuşmamda ’sen’ diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. ne dersin(iz)?
- galiba sizi anlıyorum.
- yanılıyorsun. " siz" anlanmaz "sen" anlanır. bazı kitaplarda "sizi seviyorum"u okuyunca gülüyorum. sanki "siz" sevilirmiş! "sen" sevilir, değil mi?
- seni anlıyorum.
-----------------------------spoiler----------------------------