hayvan çiftliği

ispanya’daki "ihanete uğramış devrim" tablosu george orwell’ı derinden sarmıştır. ancak en meşhur yapıtları olan hayvanlar çiftliği’nin ve 1984’ün sırf stalin’i yermek için kaleme alındığını iddia etmek mevzuyu haddinden fazla basitleştirmek olacaktır. orwell yazarlığa başladığı günlerdeki çizgisinden sapmış değildir: nasıl ki ilk eserleri kendi tecrübelerinden izler taşıyor, ancak her toplumu ve çağı ilgilendiren meseleleri de işliyorsa savaş sonrası yapıtları da yalnızca franco’nun, hitler’in, stalin’in dünyasını değil, bu ’despot’ları yaratan hırsları ve budalalığı da taşlamaktadır.
hayvanlar çiftliği bir devrimin trajedisidir. bu modern fabl, kesilmekten, kırkılmaktan, sağılmaktan, dövülmekten gına getirerek zalim sahiplerine karşı ayaklanan manor çiftliği hayvanlarının hikâyesidir. karakterler son derece sade ve güçlüdür: kinik eşek benjamin, fedakar at boxer, akılsız kısrak mollie, hatta serçeleri tüm hayvanların kardeş olduğunu söyleyerek pençeleri arasına çekmeyi deneyen kedi bile akıllarda kolayca yer edinen, çok canlı kişiliklerdir.
hayvanlar, çiftliği geri almayı deneyen insanlara karşı yiğitçe çarpışır, gövdelerini mermilere siper eder; el sahibi olmadıkları halde çiftliğin zor işlerinin üstesinden gelmeyi, hatta bir değirmen inşa etmeyi bile başarırlar. ne yazık ki zaferleri, yöneticiliğe soyunup gitgide ’insanlaşan’ domuzların hırsları ve entrikaları tarafından gölgelenmeye mahkumdur.romanın alt başlığı bir peri masalidir.küçükleri eğlendirecek bir peri masalı değildir elbette;ama roman,bir masal anlatımıyla yazılmıştır.