deborah

beni kimse senin gibi sevmedi.kimse her gittiğimde peşimden gelmedi.aynı anda senin kadar nedensiz üzen de olmadı.sen benim kırmızı rugan ayakkabılarımsın canımı yakan,nedensiz giymek istediğim.
istanbul’u yaşadım seninle.içinde istanbul olan her şey bana seni anlatıyor durmadan, bıkmadan.içtiğim her soğuk çay geçirdiğimiz zamanın şahidi.bitmesini istemediğim her seferinde bir nefeste biten.yazarken sol elimle içtiğim kırmızı malrboro sensin aslında.bir nefes...
kafamı kaldırıp izmir’e bakıyorum,gördüğüm güzel bir şehrin ötesinde bir şey.yaşamaktan,yenilmekten bıkmadığım hayatım, hayatımız.
bütün olasılıklar bitmeden gittin.içimizde kalanlar var hala.bitmeyecek olanlar.olasılıklarla yaşadığımız hayatımız hiç bir zaman netleşmeyecek.kafanda bir soru işereti hep kalacak.bütün sorgulaman bu yüzden.daha bitmedik balım, hala aynı uçarılıkla varız ve hala dengesiz hayatımıza bir denge bulmaya çalışıyoruz.tek yaşam kanağımız bu sanırım.sana manasız gelen diyalogramız, anlayamadığım bunalımın... 13.