dalkavuk

çıkar peşindeki insanların başkalarına karşı gösterdikleri saygı,sevgi ve hayranlık;riyadan da öte bir durumdur.

hatta bir de hikayesi vardır:

zâtlardan biri-yüksek rütbeli- kendisine bir dalkavuk edinmek istemiş.dalkavuklar kabul edilmek için sıraya girmişler..efendi ilk geleni şöyle bir süzmüş ve demiş ki:
-sen dalkavuk musun?
+evet efendim.ben dalkavugum.
-amma hiç de dalkavuga benzemiyorsun.
+nasıl benzemem efendim?falan paşanın yanında 5 sene,filan vezirin kapısında 3 sene hizmet ettim.

efendi diger adayları da çığırtır ve onlara da aynını sorar.. aynı cevaplar ve aynı konuşmalar...böyle birkaç aday sınandıktan sonra içeriye birisi girmiş,soru aynı:

-sen dalkavuk musun?
+evet,efendi hazretleri;bendeniz dalkavuğum.
-ammaa sen öyle pek dalkavuğa benzemiyorsun.
+hakk-ı âliniz var efendim,pek öyle dalkavuğa benzemem.
-fakat sanki biraz da dalkavuğa benziyorsun.
+evet,biraz da benzerim efendim.
efendi dışarıya haber salmış:
-ben dalkavuğumu buldum,digerleri dağılıp gidebilirler.

eskiden bir büyüğün bir dalkavugu olurmuş,şimdi ise her büyüğün yüzlerce dalkavuğu vardır!...evet.