çocukluktan kalma alışkanlıklar

ayakkabı bagcıklarını baglamayıp koşarken arkadan annenin seslendigini duymak ve ürkmek.

(bkz: yüksek sesten korkmak)
(bkz: karanlıktan korkmak)
(bkz: böcekten korkmak)
(bkz: korkmak)

(bkz: gofreti paketin icinden yemeye calışmak)

(bkz: babanın kucağına oturmak)

kedinin kuyruğundan tutup kaldırmaya çalışmak.

ustun gozlemlerim neticesinde; erkeklerin belirli mevzularda ellerini cinsel organlarina degdirmesi, tutmasi v.b hareketler. freud gelsin aciklasin var mi lan harbi boyle bir sey?

(bkz: kanayan yarayı emmek)
(bkz: kabuk bağlayan yarayı koparmak)

bırak çocukluğunun hepsi kalsın olduğu gibi. büyüklerin alışkanlıklarına alışmak zor; en az büyüdüğüne alışmak kadar.

kurbaga kermit sevmek,kurabiye canavarini gorunce heyecanlanmak.

patlamış mısırı burnuna sokmak .

çocuklukta kalması gerekenleri vardır bunun. mesela mukusun tadına bakmaz gibi. en uzun kim geğirecek yarışması yapmak gibi. en sesli kim gaz çıkartacak yarışması yapmak gibi. çocukluktan kalmasın onlar mümkünse, çocuklukta kalsın...

yerde bulduğun $eyleri ağıza atmak.

parkta gece işerken çişle isim yazmaya çalışmak. isim yazana kadar bitmemişse soy ismi yazmaya başlamak. harf aralarında çişi tutup harfleri tane tane yazmaya çalışmak.

parmak emmek

top oynamayı istemek, her top görünce kendini kaybetmek

gece yorganı açmayayım diye "hamam böcekleri kulağına yuva yapar açarsan" sözlerine maruz kalmak ve hala kulakları kapatmak.

bilgisayar kullanmak dicem ama doğduğumda hesap makinası bile icad edilmemişti

akşam ezanını hep eve gitmek için uyarı zili olarak bilmek.

misafirlikte tuvaletim geldiğinde annemin kulağına "anne gakka" diyorum. ana yüreği dayanamıyor tabi götürüyor helâya.

pazar sendromunu hala iliklerime kadar hissetmem en yoğun olanı sanırım.