cicero

cicero yönetim biçimlerinin özürlerini sayarken, demokrasinin özürünün, sıradan her vatandaşa siyasal haklar tanındığı için, bu yönetimin eşitlik anlayışınının, siyasal hakların herkesin yeteneğine göre dağıtılması gerektiği doğru eşitlik anlayığına uymayışı olduğunu söyler. demokrasilerde bireyin yaşamanın ve servetinin halkın elinde olduğunu belirtir. sonra “en engin denizin, en kudretli alevin bile küstah halk yığınından dah kolay zaptedilebileceğini” söyler. giderek tüm iktidar kitlede olursa, o topluma devlet bile denemeyeğini söylemekten kendini alamaz. demokrasinin bozulmuş biçiminin ise yığının tiranlığı olacağını öne sürer.
karma olmayan yönetimlerin hem iyi , hem kötü yanlarının bulunduğu söyleyip, hiçbirinin yetkin bir yönetim biçimi olarak görmeyen cicero, bunların iyi yanlarını bir araya toplayacak yetkin bir yönetimi araştırmaya kalkışır.
“böylece ben, monarkların uyruklarına karşı duydukları sevgiden dolayı krallığı, akıl vermedeki bilgelikten dolayı aristokrasiyi, özgürlüünden dolayı demokrasi yeğliyorum...bir kez, bir kamu devletinde, egemen ve monark niteliğinde bir öğre olmamalıdır. ikincisi, bazı yetkiler aristokrasiye ayrılmalıdır. üçüncüsü, belli bir takım konular kara ver yargılama için halka bırakılmalıdır.”
“emperyalizm” sözcüğünü kullanmamakla birlikte, cicero roma emperyalizmi kuramının temellerini atmıştır. roma’nın eyaletlerinin roma tarafından yönetilmelerinin buralarda yaşayanlar için yararlı olabileciğini, yararlı ise bu yönetimin adalete uygun sayılacağını ileri sürmüştür. rına yönetimi bu eyaletlerde yasaları çiğneyenleri önleyip, yasaların çiğnenmesine olanak vermediği için, yasaları egemen kılarak barışı ve düzeni sağlamaktadır. roma yönetimi altına girmeyen ülkelerde ise durum gittikçe kötüleşmektedir. bunlar roma’nın yönetimi altına giseler kendileri için ne iyi olur. bu düşünce yolunda ileride, roma yönetiminin barış ve düzen getireceği görüşüyle “pax roma” (roma barışı ) kavramına ulaşacaktır.