"...
ben bu şehre ayaklarım sancılı ve az geldim
üşüyünce akşam açmış korkularımla
tutamadım uçan sevgileri tutamadım
konuşamadım
anlatamadım
anlayamadım
ıssız kaldım
sessiz kaldım
dönüyorum sarı kum çiçeklerime
bir gün belki yine
çoğaltıp ellerimi
çoğaltıp gözlerimi
çoğaltıp yüreğimi
gelirim geri
yeni bir şarkıyla inerim şehrin üzerine
unutup eski hüzünlerimi sevinçlerimle
..."
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?