yer : çanakkale şehitlikleri
zaman : dün
yıllarıdır gerçekleştirmek istediğim şehitlikler ziyaretimi heleşükür dün gereçekleştirebildim.sabah 10 gibi kilitbahirden başladı turumuz.hava çok sıcak 35-36 derce civarında.gezeceğimiz yerlerde yiyecek içecek bişeyler bulunmaması ihtimaline karşı bir termos içerisine bisürü soğuk su, kola ve daha önceden hazırladığımız ekmek arası sandviçler falan dolduruyoruz.gezdikçe geziyor duygulandıkça duygulanıyoruz.heryere tabiki klimalı ortamda arabayla gidiyoruz ve buna rağmen havanın ve yorgunlugun etkisiyle sürekli bişeyler yemek bişeyler içmek ihtiyacı hissediyoruz.akşam 6 civarı turumuz bitiyor ve hepimiz yorgunluktan ölmek üzereyiz.benim dierksiyon çevirecek gücüm bile kalmamış ama bişekilde eve dönüyoruz.hala dünün yorgunlugunu hissederken aklıma orda savaşan atalarımız geliyor ve onları kendimle kıyaslama hadsizliğinde bulunuyorum şimdi.biz okadar iyi şartlarda altı üstü 7-8 saatlik bir tur yaptık ve felç olduk nerdeyse.ama orada savaşan atalarımız okadar imkansızlık içerisindeyken sıcak soğuk demeden günlerce boğazlarından bişey geçmeden ve heryere yürüyerek veya koşarak gidip birde bunun üstüne düşmanla savaşarak nasıl bir efor sergilemişlerdir aklım almıyor.bunu bir survivor olduğunu ve çekilen okadar zorluklardan sonra atalarımıza verilen enbüyük ödülün ölüm olduğunu düşünecek olursak hayatta karşılaştığımız birçok sorunların nekadar boş ve anlamsız olduğunu düşünüyorum.hepsine minnet duyuyor alahtan rahmet diliyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?