çalar saat

charles baudelairein ahmet muhip dranas tarafindan cevrilen siiri,

çalar saat! uğursuz allah, korkunç, bir karar,
parmağı bizi tehdit eder, bize der: "hatırla!"
bir hedefteymiş gibi dikilecek yakında
dehşet dolu kalbinde ürpermiş ıstıraplar;

kaçacak ufka doğru o buharı andıran
zevk, kulisin nihayetinde bir rakkas gibi;
her insanın bütün ömrü boyunca nasibi
nimeti bir parça yiyor senden de her an.

ve saniye, üçbin altıyüz kere saatte
fısıldıyor: hatırla! hatırla! - koşan böcek
sesiyle, şimdi der: ben ’geçmiş zamanım’ gerçek,
ve emdim kirli hortumumla ömrünü işte!

’remember!’ hatırla ey sefih! ’esto memor!’
(aşinasıdır hançerem bütün lisanların.)
dakikalar o külçelerdir ki fani çılgın,
altınını almadan atmaması doğrudur!

’hatırla’ ki zaman muhteris bir kumarbazdır
hilesiz kazanır, bu bir kanun, her koyuşta.
gün sona eriyor; gece büyüyor; hatırla
susuzdur her girdap; su saati boşalır.

yakında çalacak saat ve ilâhî kader,
ve şan dolu fazilet, henüz bâkire zevce,
ne nedamet o dahi (ah! son misafirhane!)
ve hepsi diyecek: "vakit, koca ödlek! geber!"