cahit külebi

istanbul şiiri ne de güzeldir:


kamyonlar kavun taşır ve ben
boyuna onu düşünürdüm,
kamyonlar kavun taşır ve ben
boyuna onu düşünürdüm,
niksar’da evimizdeyken
küçük bir serçe kadar hürdüm.

sonra âlem değişiverdi
ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
sonra âlem değişiverdi
ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
mevsimler ne çabuk geçiverdi
unutmak, unutmak, unutmak.

anladım bu şehir başkadır
herkes beni aldattı gitti,
anladım bu şehir başkadır
herkes beni aldattı gitti.
yine kamyonlar kavun taşır,
fakat içimdeki şarkı bitti.

anadolu’nun ilginç görünüm ve gerçeklerini çağdaş bir şekilde dile getirmeyi başaran şairlerimizdendir...
en sevilen şiirlerinden;
hikaye
senin dudakların pembe
ellerin beyaz,
al tut ellerimi bebek
tut biraz!

benim doğduğum köylerde
ceviz agaçları yoktu,
ben bu yüzden serinliğe hasretim
okşa biraz!

benim doğduğum köylerde
buğday tarlaları yoktu,
dağıt saçlarını bebek
savur biraz!

benim doğduğum köyleri
akşamları eşkiyalar basardı.
ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
konuş biraz!

benim doğduğum köylerde
şimal rüzgarları eserdi,
ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
öp biraz!

sen türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
benim doğduğum köyler de güzeldi,
sen de anlat doğduğun yerleri,
anlat biraz!
cahit kulebi

yağmur hakkında, kimse onun kadar güzel, onun kadar mutluluk verici şeyler yazamaz.

otobüs
hey yol üstündeki otobüs
karoserin ne yeni!
kız gibi motorun var,
benzin kokuyorsun
lastiklerin sağlam.

uçup gider misin şoförün olsam!



cahit külebi

1. halk nazmini yenilestiren dikkatli bicimleri, yasaminin anilariyla yuklu duyarligi, yurt gerceklerini dile getiren tanikligiyla onem kazanmistir. kulebi’nin siiri, genclikteki ictenligini yitirdikce sakinislara duser, gercegi eksik verdikce de sesini zayiflatir, yurekten ve ulkuden yoksun bir ustalik, isine devam ederse de etkili bir verimlilige ulasamaz dogallikla.
genellikle kisa yazip kendini ifade edebilen bir yazar suslemeden kaciniyor gibi.

(bkz: alacakaranlikta)

(bkz: hikaye)

once kristof kolomb buldu amerika’yi,
sonra biz.
umutlar azaldi, gunden gune, mutluluklar
ve ekmegimiz.

bir cocuk aglarsa dag basinda
gozyasinda amerika akar.
vurdularsa birini, kani sorladiysa
bilin ki o kursunlarda amerika var.

kisi kisiye kole tutulduysa, asildiysa
daragaclarinda amerika var.
ama biz yine de direnecegiz
sonuncumuza kadar.

1917 yilinda tokat’ta dogdu, 20 haziran 1997 tarihinde ankara’da oldu. istanbul yuksek ogretmen okulu turk dili ve edebiyati bolumu’nu bitirdi. liselerde ve konservatuarda edebiyat ogretmenligi yapti. milli egitim mufettisligi; isvicre’de kultur ataseligi ve ogrenci mufettisligi yapti. 1976-1983 yillari arasinda turk dil kurumu genel yazmaniydi.

1940 sonrasindaki siirimizin yenilesmesi hareketinde kendine ozgu bir yeri vardir; rahat anlatimi, ictenlik ve duyarliligiyla ilgi ceken titiz bir siir iscisidir.kolay kavranan, genis topluluklarca sevilen bir tarz gerceklestirmistir. cocuklugunun, ilk gencliginin gectigi yorelerden izlenimler yansitarak insan, yurt ve doga sevgisini dile getirmis, halkin yasam gucluklerine taniklik etmis; halk siirinden, turkulerden de yararlanarak cagdas bir siir olusturmustur.

(bkz: sabret)

(bkz: zerdali agaci)

(bkz: yeseren otlar)

eserleri

şiir:
adamın biri (1946)
rüzgâr (1949)
atatürk kurtuluş savaşında (1952)
yeşeren otlar (1955)
süt (1965)
şiirler (1969)
türk mavisi (1973)
sıkıntı ve umut (1977)
yangın (1980)
bütün şiirleri (1982)
güz türküleri (1991)
bütün şiirleri (1997)

ani:
içi sevda dolu yolculuk 1986

düz yazi:
şiir her zaman 1985

ödülleri:

1955 türk dil kurumu edebiyat ödülü yeşeren otlar ile
1981 yeditepe şiir armağanı yangın ile

(bkz: ataturk e agıt)