bisiklet sürerken el bırakmak

çocukken mahallenin kızlarının önünde bolca yapmış olduğum eylem.

cocuga ucma hissi verebilen eylemdir. az sonra karsina cikacagi tas nedeniyle cenesinin ustuna yapisacaginin farkinda degildir. bu durum gerceklesince newton’dan sonra yer cekimi yasasini tekrar kesfedecektir ama is isten coktan gecmis olacaktir. newton gene iyi kurtarmistir elmayla. bu cocugun agzi burnu kan revan icinde kalacaktir.

üç tekerlekli döneminde herkes yapar,sonraları da herkes yapmaya çalışır ama beceremez.

zamanın değerli olduğunu, bisikleti genellikle yazın sürdüğümü ve yazın kaybedecek bir dakikam bile olmadığı için genelde bisiklette yemek yememden dolayı yapmak zorunda olduğum hareket. ha, yemek yemiyorsam ellerimi bırakır mıyım? manyak mıyım niye bırakayım. onun yerine bisikleti ayakta sürerim, götümle belim 90 derece açı yapar, bende bir uçuyor hissi yaratır, mutluluk iliklerime kadar işler.

aslında insanı çok büyük tehlikelere sarfedebilecek çocukça bir salaklıkla yapılan hareket aslında beni şaşırtan büyük insanlarında bu hareketi yapması.

"bak böyle de sürebiliyorum"un vücut diliyle gösterilme durumu.

sonunun bir ihtimalle asfalta çok samimi bir biçimde bitirilebilecek sürecin başlangıcı.

normal bisiklet surmenin manasızlığını kavramış kişilerin yapmiş olduğu sapan saçma hareket.

küçük çocukların oleeyyy ben büyük adam oldum mesajını vermek için yaptığı hede.

kücükken erkek cocuklarının kız cocuklarını tavlamak için giristikleri artistik harekettir yalnız dengeyi kaybedip düsülmediği sürece

(bkz: bisiklet sürerken düşmek)

(bkz: tek pedal üzerinde bisiklet sürmek)

(bkz: bisiklet sürerken sakal bırakmak)
(bkz: cümle kurmayı öğreniyorum chapter 1)

küçükken çoğumuzun yaptığı atraksiyon.