bir şehri terk etmek

budur;

sadun boro / bir hayalin peşinde

" son defa iskeledekilere ( adios ) dedik, ağır ağır limandan çıkarken constantine motorla geldi, fakat deniz bir hayli çırpıntılı ve yağmur yağıyor, vedalaştıktan sonra geri döndü. yelkenleri bastık. paraketayı koyverdik. 2 mil kadar ya açıldık ya açılmadık sert bir poyraz yelkenleri doldurdu. tekne zıbın gibi kayıyor. motoru durdurduk. bu arada santa cruz bulutların arasından sıyrıldı, güneşe kavuştu. muhakkak ki şimdi bütün tanıdıklarımız, kızlar sahilde bizi seyrediyordur. insan fena oluyor. bir yere gidiyor bir hafta, 10 gün kalıyorsun, birçok arkadaş, ahbap ediniyor, samimi oluyorsun, hususi hayatlarına karışıyorsun. derken bir gün elveda diyor ve bir daha buluşmamak üzere ayrılıyorsun, her şey ufukta siliniyor. gözlerim dolu dolu arkama baktım, şehir hayal meyal seçiliyor ve bir burnun arkasından yavaş yavaş kayboluyor.
elveda santa cruz de la palma.. adios senoritas!…