bir allah

cocuklugumuzun uyanikliklarindandi bu.

bakma iki kelimeden ibaret olduguna, ne kapilari acardi $a$ar kalirsin. misal cocuk bahcesine gideceksiniz mahalledeki tum afacanlar ve salincaga bineceksiniz ama aksilige bak ki koskoca parkta sadece iki tane salincak var. o mahalle veletlerinden biri cikar ve "salincaklardan biri benim bir allah!" derdi, digerleri o anda sus pus olurlardi. artik ne du$unuluyorsa bir allah kelimelerinin uzerine bir $ey soylenmemesi ile alakali, bir allah kelimelerini sarfeden velet gunun en kazancli cocugu olurdu. ha $imdi olsa ve kar$imdaki bir talebinin uzerine "bir allah!" dese, "ee?" derim. o zaman diyemiyorduk ama.

(bkz: kırmızı bayrak bir allah)