bilgiçlerin şiirleri

gözlerimi kapatıp düşünüyorum,
düşünebildiğim kadar uzağa.
büyüyüp büyüyüp kocaman oluyorum, hiç büyümediğim kadar kocaman,
minicik kalıyor dünya ardımda.
minicik kalıyor babam.
gülümsüyorum.
sanki’ ler, çünkü’ ler, hani’ ler,
dilek-şart kiplerinde cümleler deli gibi dansediyorlar önümde.
sorun bende değil,
-türkçede-.

gözlerimi devirişlerime aldırış etmeyin,
bir an düşünüyorum ki hatırlaması pek zor.
sanki hep aklımdaymış da düşünmeyi unutumuşum.
birşeylerden hep korkmuşum..
sanki,
kendi kendime mırıldandığım bir şarkı olmuş anısı.
sanki dudaklarımı bile kıpırdatmadan,
sanki kimse duymasın diye..
çünkü utancımdan,
çünkü korkumdan,
çünkü,
hep o bitmek bilmez çocukluğumdan.

hani ne gecesi, ne gündüzü,
ne rengi, ne kokusu,
ne uykusu olan bişeymiş,
bir masal gibiymiş herşey.
hani sabahın erken vaktiymiş, daha herkes uyurmuş da
bir ben uyanıkmışım gibi.
pusluymuş sabah, sessizlik korkunçmuş,
-yalnızlıksa bin beter-,
hani ,
daha hızlı geçsin istermişim zaman.
gürültü yaparmışım kasten ve bilerek ve isteyerek,
uyansın diye evden birileri daha..

şimdi belli belirsiz bir şarkı dudağımda,
bir an düşünüyorum ki,
gökten üç elma düşermiş sonunda.