bir ses yükselip "hey o kurabiyeler kaça ?" diyene kadardı. kızın yüzündeki mutluluk görülmeye değerdi. kurabiyelerini satacak böylece birazda olsa parası olacaktı. sokakların inleyen seslerini duymayabilirdi bu akşam ,üzerini sıcak bir yorgan gibi örtebilirdi huzur . korkusuzca geçirebilirdi saatlerini ...
kız ürkek ve çekingen bir sesle kurabiyelerine biçtiği fiyatı söylemişti ama nafile , elinde kalacaktı kurabiyeleri belliydi.
"satamıyorsam hepsini kendim yemeliyim" diye düşündü , zaten yorgundu açtı korkuyordu. ufak bir kalori hesaplamasından , kısa bir süre kilo tayini yaptıktan sonra kurabiyeleri yemeye karar verdi. zaten satamadığı bütün kurabiyeleri kendisinin yediğini düşünürsek kilosu 180 civarı idi .
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?