bak akşam ezanı okunuyo hadi çocuğum

bilmi$ cocuklara i$lemez bu tür çagrılar.

anne: angutcan, hadi bak ak$am ezanı okunuyo hadi cocugum!
cocuk: okunsun, bana mı okunuyo?
anne: ... bunun yapım a$amasında bi sorun var necati.
baba: düz yapcaktık. yanlı$ yaptık, evet.

bugün türkiyeden bir ronaldinholar, zidanelar, henryler çıkmıyorsa hep bu cümledir sebep. akşam ezanı diye diye topun en heyecanlı, performansımızın en tavan yaptığı saatlerde evlere girdik. meclis acilen yasa çıkarmalı ve bu cümle yasaklanmalı.

bir de ’yer gök mühürlenir akşam ezanından sonra’ derlerdi,mal gibi inanırdık.

yıllar yılı okunmasının ne tür bir dezavantaj sağladığını düşündüğüm olgudur. böyle okunmasına müteakip ev sınırlarına iştirak etmenin gerekliliği nedir bir dönem hayatın anlamı olmuştur şahsımda lakin sonrasında gördüm ki hiç bir özelliği yokmuş akşam ezanının okunması ile körpe bireylerin eve gitmelerinin zira akşam ezanı son derece izafiymiş, o olmasa yerine başka bir özne de konulabiliyormuş.

(bkz: akşam ezanı okunduktan sonra kül kedisine dönmek)

bu fikir bilinç altina öle bir sokulmuştur ki çoğu zaman mahalle maçlarının bitiş düdüğü akşam ezanıdır.

(bkz: kapının önunde oyna ama)

bir anne klasiğidir, neden akşam ezanı sınırdır bilinmez çocuk top oynamaya, ip atlamaya, çizgi oynamaya veya misket oynamaya öyle bi dalmıştır ki anne naralar atmak zorunda kalır çocuğa kendini duyurmak için...
sonrası: (bkz: anne terliği)