babil kulesi

ilhan irem’in albumunde esi hansu irem’in seslendirdigi oldukca guzel bir siir:

babil in asma bahcelerinde
iki kiz yuruyordu
biri yesile cehrelenmis
digeri yok
orman senfonilerinde geceleyip
olmayana asik oldu
digeri ben o’yum diyordu
sessizligi dinledim
mutluluk agaclari cizdiler
kokleri meyvalari gorunmeyen
"onlarin sozlerini karistirin
birbirlerini anlamasinlar diye..."
oteki beni bilemediler bendeki
babil kulesi yukselirken sirlarin ardinda
yabanil ugultular gokler yarildi catirtilarla
sabaha karsi salincaklarinda kutsal atlilar
ve aynalarda tanistigim baskalari
beni sonsuzluga karistiran en eski ezgiyi soyluyorlar
soyun uzerindekilerden tenine yapismis
islak bogucu giysiden uyan!
"ayni seylerden sozediyoruz" diyor biri
kuflu gulumsemeli kusgagali
sokup atabildigim
tek tek koparircasina haykirislarla
bulanik miriltilar
ne ariyorum burada?
boslugu arar gibi?
bir soru:
sonun baslangicinda miyim?
babil’in asma bahcelerinde
iki kiz yuruyordu
biri yesile cehrelenmis
digeri yok.