her acının daha büyüğü varmış işte anneannemle dedemi kaybettiğimde en büyük acı dedim..onlarsız yaşayamam dedim ve babamı kaybettiğimi öğrendiğim güne kadar onların öldüğünü kabullenemedim ama şimdi göğsümü sıkıştıran bu acıdan sonra...
dayanamıyorum evet bunu kabul ediyorum herşey yarım yamalak.. yaşıo takliti yapıyorum.kimseden bunu anlamasını beklemiorum belki de bekliorum ama kimse anlamıo zaten..sadece ne kadar sıkıcı diyolardır her zaman bezmiş hiç birzaman hiçbirşeyden mutlu görünmeyen biri..evet öyleyim mutluluk nedir ki bulunduğum hiç biryerde kendimi rahat hissedemiorum hep yarımım.güçlü görünmekten de nefret ediorum artık yaşamaktanda..ölümcül bir hastalıkla boğuşurken bile aklıma ölümü hiç getirmemiştim şimdiyse hergün ölmek istiyorum..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?